Het is weer tijd om te vliegen
en we zijn nog lang niet moe.
De nachten zijn grauw en grijs
in rood gestreept – (on)geleefd
maar zo veel meer dan levenloos
geen troost, geen arm, slechts
gedachten op een afstand,
maar die houden je niet warm.
De ochtend is blauw en lijs
in wit gestreept en de zon
schijnt fel en achteruit – geluid;
de stilte breekt, weer alleen
maar gedachten zijn dichtbij
en de eenzaamheid verbleekt.
De wolken zijn niet ver meer
en we zijn nog lang niet moe.