diogenes
doof de lamp van diogenes
en zoek in 't duister
het einde van de mens
haal de schandpaal boven
laat kanonnen spuwen
dan weet de mens wat vrede was
in die zetel
zat de oude
knikkend
naar het leven
wiegend
naar de dood
de jonge vrouw keek vol verlangen
naar dit ene
als was zijn dood haar leven
in die zetel
zit de oude
koud
en de vrouw treurt vrolijk
om dit lang verhoopt verdriet
doof de lamp van diogenes
leef de dood der mensen niet
en zoek in 't duister
het einde van de mens
haal de schandpaal boven
laat kanonnen spuwen
dan weet de mens wat vrede was
in die zetel
zat de oude
knikkend
naar het leven
wiegend
naar de dood
de jonge vrouw keek vol verlangen
naar dit ene
als was zijn dood haar leven
in die zetel
zit de oude
koud
en de vrouw treurt vrolijk
om dit lang verhoopt verdriet
doof de lamp van diogenes
leef de dood der mensen niet
Reacties op dit gedicht
| conan: | Donderdag, mei 24, 2007 21:18 |
| amor vincit omnia maar bij jou is het '' ironia vincit omnia et mortem '' , de ironie overwint alles ook de dood... van genoten :-) liefs conan*** |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jhasmine | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||