alleen zijn woede
als een vuur
zonder brandstof
blijft hij lopen
zijn oude woede
doet hem vloeken
hij weet niet
wie wat waarom
ooit moet iemand
hem getergd hebben
maar hij is alles
vergeten
alleen zijn woede
is gebleven
wit
gloeiend
Reacties op dit gedicht
| jhasmine: | Vrijdag, mei 25, 2007 20:04 |
| innerlijke pijn is de ergste, men kan hem niet delen of men moet er explosief gedicht over schrijven. | |
| Windwhisper: | Vrijdag, mei 25, 2007 13:28 |
| al wat rest is zijn boosheid... | |
| kerima ellouise: | Vrijdag, mei 25, 2007 11:50 |
| hoe ''ooit'' verder draagt dan gisteren... liefs kerima ellouise |
|
| lexx: | Vrijdag, mei 25, 2007 11:43 |
| Nuditeit :) Fijn werkje .. | |
| Oorlam: | Vrijdag, mei 25, 2007 11:20 |
| ach ja een mens met woede is een mens die leeft;) HAWOEGRRRRR dood moeten ze |
|
| de Bierkabouter: | Vrijdag, mei 25, 2007 11:17 |
| Volgens mij is ie jaren geleden met Maya wezen midgetgolfen...? | |
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 25 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||