Zwart
In het begin zag ik zwart...
Het was zwart om me heen, zwart in mijn hart, zwart in mijn ziel..
Terwijl anderen zoveel kleuren leken te zien, dwaalde ik in het zwart..
Verdwaald..
Hopeloos..
Wanneer het leven een sprankeling van kleur leek te krijgen, sloeg de ijzige hand van de waarheid toe, en was het weer zwart..
Mijn emoties..
Onderdrukt..
Onuitgesproken..
Onbeantwoord..
Mensen die me uitlachten om wie ik was..
Om wat ik was..
Ik zou voor eeuwig rondlopen met het masker op dat iedereen zo graag lijkt te mogen..
Maar het enige dat ik wist, is dat ik mezelf had bedrogen..
Nu open ik mijn ogen..
Het gras is niet groener, de lucht niet blauwer, de rozen niet roder..
Nu besef ik dat bovendien..
Zwart het laatste zal zijn, dat ik ooit zal zien…