anne(18): | Maandag, mei 28, 2007 14:24 |
Mooi verwoord en erg herkenbaar, ik kreeg 4 jaar geleden ook opeens een halfbroertje, terwijl me vader naar mij nie omkeek... Ik ken het gevoel Sterkte Liefs anne |
|
Mrs Flintstone: | Zondag, mei 27, 2007 23:53 |
Ja het is moeilijk, maar ik weet zeker dat hij nog van je houdt, al geloof je het zelf niet. Sterkte! Liefs, Wilma |
|
moongirl1982: | Zondag, mei 27, 2007 20:24 |
heel begrijpelijk als alles zo veranderd.maar geef goed aan wat je voelt al is het nog zo moeilijk.blijf er niet mee rond lopen. Groet moongirl1982 |
|
tweety-ysje: | Zondag, mei 27, 2007 20:19 |
heel begrijpelijk maar probeer toch het contact te behouden hoe moeilijk het ook is mij tweede papa heeft me al meer al zeven jaar niet meer gezien, of gehoort wel een pakje gekregen met de geboortes van de kindjes en ik zeg het doet veel pijn ik snap je best, maar probeer het toch maar hoe moeilijk het ook is zodat je later geen spijt er van hebt!! sterkte xxx | |
Melski: | Zondag, mei 27, 2007 20:06 |
Ik ken het gevoel. Sterkte. gr. Melski |
|
Auteur: _DnieS_ | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 27 mei 2007 | ||
Thema's: |