sluipmoordenaar
De nacht hult zijn
zwarte laken
rondom mij
leeg, stil en duister
Een sluipmoordenaar
dringt binnen in
mijn lichaam
De wanhoop drijft me
tot het uiterste
Is er iemand die me
kan tegenhouden
voor de val?
Het zwart kleurt rood
...en sterft
zwarte laken
rondom mij
leeg, stil en duister
Een sluipmoordenaar
dringt binnen in
mijn lichaam
De wanhoop drijft me
tot het uiterste
Is er iemand die me
kan tegenhouden
voor de val?
Het zwart kleurt rood
...en sterft
Reacties op dit gedicht
| ~*shirley*~: | Zaterdag, april 20, 2002 19:51 |
| geen woorden voor, zo mooi! | |
| sammy de zutter: | Donderdag, februari 14, 2002 01:02 |
| Laat dan het zwarte laken donkere tijden zijn en ons dansen op hun doodvonnis:) Groetjes Sammeke. |
|
| lien verstraete: | Maandag, februari 11, 2002 14:32 |
| prachtig... kword er even stil van | |
Over dit gedicht
| Auteur: Myrial | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||