laat gaan
laat men je schulden maar bedrinken
schuld zo sluimerend en kaal
laat ze de leugen maar verminken
schuld en leugen, niet banaal
laat die tranen maar belanden
die starend aanzwellen op je wang
laat ze maar wegkwijnen in menshanden
die smachten om neurotische dwang
en laat die narigheid maar bezwijken
als een boegbeeld: -star en broos-
laat die dissonante kreten maar als lijken
droefgeestig achter,
voor een poos
Reacties op dit gedicht
| marisje...: | Woensdag, mei 30, 2007 09:32 |
| voor een poos.... | |
| kerima ellouise: | Maandag, mei 28, 2007 17:14 |
| zware inhoud Soultje...en hoe vaak wordt de leugen niet verminkt en opnieuw en opnieuw ...maar weer erg knap neergezet...prachtige woordkeuzes ! liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: soulstorm | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 28 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||