De tranen vloeien op mijn gezicht
Ik voel mijn gezicht rood worden
Het is chaos in mijn hooft
De drukkende pijn van geen kant op kunnen

Waarom nou jij
Die alles over zich heen moet krijgen
waarom nou jij
die alle pijn moet verdragen

ik kan niets want ik mag niets
ik luister alleen zonder er iets aan te kunnen doen
alles dat naar die periode wijst maakt me stil
stil zonder een reactie zelf aan te kunnen maken

waarom waren die stomme dingen daar
Waarom keken ze me aan
Waarom gaven ze mij het gevoel van verdriet
Waarom gaven ze mij het gevoel van machteloos

Ik blijf maar op de zij-lijn
Netjes met beide voeten voor de lijn naast elkaar
En kijken wat er gebeurd
Langzaam speelt alles af als een film

Net wanneer het goed gaat gaat alles weer heel snel
Weet ik niet of ik nu juist gelukkig of verdrietig moet zijn
Jij maakt me vrolijk
Maar die dingen maken mij ongelukkig

Kijken samen naar de vroegere foto’s
Toen alles nog gelukkig was
Periode toen we baby’s waren
En niet veel ouder

Als we ouder komen hangt er een donderwolk boven ons
De kamer valt van gelach ineens stil
Zonder elkaar wat te vertellen weten we het
De periode die je nooit zal vergeten