‘k wil voelen dat ik leef

                                       naai mij wilde rozen aan de zoom
                                       en leen mij dan dit kleed slechts voor wat tijd
                                       stil gaat mijn droom onopgemerkt
                                       zijn gang van spijt en lang en breed
                                       zoekt hij het wijd waar ook de vlinder vliegt
                                       vrij naar het licht al kent hij niet het vuur
                                       en ook zijn tere vleugels niet dus valt hij
                                       valt hij naar benee langsheen een brandgang
                                       tot waar een adelaar in wilde vijverjacht
                                       vangt met zijn scherpe klauwen
                                       een vis die veel te zwaar voor hem - o wee
                                       vecht,  vecht in het begin nog fris
                                       krijgt hij zijn prooi toch nimmer mee
                                       of zelfs nog maar omhoog en sterft
                                       de schoonheid van zijn brekend oog
                                       is als ’t vervagen van een regenboog

                                       reinig mij feestelijk elke hemelwelving
                                       zo dat ik mij herinneren kan het uur
                                       en al het andere wat rest - ban spijt -
                                       verlaat ik voor de puurheid van natuur
                                       waar vreugde bloeiend leven schrijft.
                                       **********
                                       sunset 29-05-2007
                                       **********