Weggelopen naar een rustige plaats voor mij.
Een plaats waar mensen je steun en liefde geven, die mensen staan aan mijn zij.
Een lach op mijn gezicht, een glinster in me ogen.
Eindelijk ik ben veilig, wordt niet meer misbruikt of bedrogen.
Ik bel naar instanties, psychologen en psychiaters maar ik krijg maar niet de hulp die ik verdien.
Ik smeek ik bid, maar het helpt niets, ik blijf altijd dezelfde Pien.
Gelukkig heb ik nu mensen om me heen die wel om me geven.
Die me wel kunnen laten lachen die geven me weer een beetje beter leven.
Ze weten half niet wat ze voor me doen en wat ze voor mij betekenen.
Ik heb eindelijk weer het gevoel dat ik op iemand kan rekenen.
Ik zal ze eeuwig dankbaar zijn,
En op het moment dat ik weer thuis ben denk ik op aan ze vooral op momenten van verdriet en pijn.
Bedankt voor de kracht die jullie mij gaven toen ik het nodig had.
Bedankt dat jullie me opvingen want ik zat echt in een duister gat.
Echt bedankt!