Stad
Hier ben ik geborenen opgegroeid.
Hier wil ik sterven.
Als ik weg ben en terug kom,
zie ik steeds de kerktoren weer het eerst.
Van oost tot west, van noord tot zuid.
De toren van mijn stad.
Toch moet ik het verlaten om verder te leven.
Streven zal hier wel niet meer gebeuren,
Maar die kerktoren blijft staan.
Zelfs in mijn gedachten, de gedachten aan mijn stad.
Gedachten van hoe zal het er nu zijn,
net als toen, nee dat niet.
Alleen de toren staat er nog net zo.
Mooi, stoer en prachtig,
toren hou vol in deze tijd.
Hier wil ik sterven.
Als ik weg ben en terug kom,
zie ik steeds de kerktoren weer het eerst.
Van oost tot west, van noord tot zuid.
De toren van mijn stad.
Toch moet ik het verlaten om verder te leven.
Streven zal hier wel niet meer gebeuren,
Maar die kerktoren blijft staan.
Zelfs in mijn gedachten, de gedachten aan mijn stad.
Gedachten van hoe zal het er nu zijn,
net als toen, nee dat niet.
Alleen de toren staat er nog net zo.
Mooi, stoer en prachtig,
toren hou vol in deze tijd.
Reacties op dit gedicht
| Cornelia.dvw: | Woensdag, mei 30, 2007 14:48 |
| ... Bewondering in je woorden voor de stad waarin je bent geworden wie je bent ... Ook het gemis is voelbaar. Indrukwekkend verwoord. Liefs,Cornelia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ikbenmezelf | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||