dementie van mijn moeder
Zo ver weg en toch dichtbij,
daar zit je dan.
Ik pak je hand,
herken je mij?
Ik ben jouw vlees en bloed,
dat ben je al vergeten,
wij leefden met elkaar,
in voor en tegenspoed.
Je leven was een wervelwind,
liefde ruzie verdriet en haat,
gegrieft sta je in mijn herrinnering
maar ik blijf altijd jouw kind.
Dat je mij nu gaat verlaten,
komt dubbel zo hard aan,
er viel niets uit te praten,
Rust zacht mijn lieve mams Til lourenburg
w.lourenburg@chello.nl
daar zit je dan.
Ik pak je hand,
herken je mij?
Ik ben jouw vlees en bloed,
dat ben je al vergeten,
wij leefden met elkaar,
in voor en tegenspoed.
Je leven was een wervelwind,
liefde ruzie verdriet en haat,
gegrieft sta je in mijn herrinnering
maar ik blijf altijd jouw kind.
Dat je mij nu gaat verlaten,
komt dubbel zo hard aan,
er viel niets uit te praten,
Rust zacht mijn lieve mams Til lourenburg
w.lourenburg@chello.nl
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: til lourenburrg | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||