het leven vergaat
papieren dagen worden gepropt
weggesmeten in het verleden
waar waanzin heerst en geloof wankelt
woorden vormen de brug naar het duister
kwaadheid danst de avond in en de nacht zingt
zout strooit in tere wonden en bloed verkleurt blauw
rode wijn huilt in de wind die bulderend lacht
mededogen rot in het oog van de storm die raast
het verleden regeert en de toekomst sterft snel
in een ogenblik van het heden vergaat het leven
Reacties op dit gedicht
| Artifex: | Dinsdag, mei 29, 2007 23:18 |
| tot alles op een plek valt... liefs, Artifex. |
|
| MizzTeaQ: | Dinsdag, mei 29, 2007 21:39 |
| Ja, inderdaad, verwarring... Hoop dat morgen je helderheid zal bieden! Dikke knuf, |
|
| lommert: | Dinsdag, mei 29, 2007 21:24 |
| momentopname? duidelijk neergezet die verwarring;) stevige groet willem |
|
| Klaes: | Dinsdag, mei 29, 2007 20:39 |
| ook ik raak hier verwaard van*) leafs/klaes |
|
| Roland Hainje: | Dinsdag, mei 29, 2007 19:10 |
| een triest, maar zeer duidelijk gedicht,Quadesh! jouw gedicht is verwarring.. en dat is een compliment! zo voelt het, als je even geen toekomst ziet... groetjes, XX Ro;) |
|
| Alie Hoogenboezem-de Vries: | Dinsdag, mei 29, 2007 19:01 |
| mededogen rolt in het oog van de storm.... mooi verwoord deze verwarring groetjes Alie www.gedichtengedacht.tk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||