Ongelijke strijd
Een nachtelijk windje
blies over de sloot.
Een rietpluim buigt en
wuift langzaam terug.
Een rimpel in het water
voort gebracht door
een vissenrug.
Plotseling een piepend
geluid.
Het strak trekken van
een visserstuig.
Een gevecht tussen
mens en dier.
En weer heeft de mens
de natuur verstoort.
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Woensdag, mei 30, 2007 06:33 |
| Ja dit is dubbel Rinus, als men vist voor de dagelijkse behoeft nl eten is het prima maar met die sportvissrij aan de haak en terugzetten tja daar heb ik ook mijn twijfels over, zeker als het om walvissen gaat.... Liefs Cootje Goede morgen Kuzzzz |
|
| mums: | Woensdag, mei 30, 2007 00:52 |
| ik vis ook wel eens en geloof me, als er iemand van de natuur houdt en de waarde ervan inziet, dan ben ik daar eentje van. Maar over vissen blijven de meningen verdeeld. Ik wil ze soms niet eens vangen, vis zo licht dat ze al van de haak af zijn voordat ik ze binnenhaal;) liefs mums |
|
| dichterbij: | Woensdag, mei 30, 2007 00:18 |
| en we blijven maar doorgaan. zal de mens ooit begrijpen hoe belangrijk natuur is lieve groet |
|
| L.Bert: | Woensdag, mei 30, 2007 00:16 |
| Een mooi gedicht. (Helemaal in de tegenwoordige tijd. Ik adviseer dan ook blaast ipv blies te schrijven) | |
Over dit gedicht
| Auteur: fluister | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||