tweeduizendzeven
weet niet zeker of ik me ooit zo heb gevoeld
maar dit gevoel mag wat mij betreft altijd blijven
mijn gedachten bevinden zich in de wolken
en ver daar boven
heb mijn tranen nu wel gehuild
en mijn verdriet genoeg beschreven
zovaak voor de storm en regen geschuild
dagen gehad waarin ik niemand liefde wou geven
nu wandel ik niet meer alleen door het bos
en heb ik een pracht van een vent naast mijn zij
lente tweeduizendzeven
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Woensdag, mei 30, 2007 22:17 |
| Wat heerlijk voor je! Dikke kus Liefsliefs, switi lobi |
|
| Mamke: | Woensdag, mei 30, 2007 10:39 |
| Herkenbaar......Het laatste gedeelte alleen (helaas) nog niet.... Gr. Mamke |
|
| Windwhisper: | Woensdag, mei 30, 2007 10:05 |
| Zo zie je maar hoe het tij kan keren...gelukkigzijn met jezelf en samene met je vriend. Kussss Liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||