Kijk, zie je daar die jongen.
Die stoere zelfverzekerde vent,
Zo is hij niet echt als je hem wat beter kent.

Bij zijn vrienden een heel andere mens.
Stoer doen, opscheppen en veel bier,
Maakt hij nou echt zo het meeste plezier?

Zie je die ‘kijk mij houding’.
En hoe hij de grappigste probeert te zijn,
Ook al doet hij daarmee andere pijn.

Maar zo is hij niet zoals ik hem ken.
Volgens mij is hij door de mariniers verhard,
Waardoor iedereen die lieve jongen binnen in hem vergat.

Hij hoeft zich niet zo voor te doen.
Maar dat is zijn houding naar buiten,
Misschien durft hij zijn ware ‘ik’ niet te uitten.

En hij heeft een harde schaal om zich heen gebouwd.
Hij is bang dat iemand hem kraakt,
En ziet wat mij juist verliefd heeft gemaakt.

Als iedereen nou eens kon zien
Hoe bijna niemand hem kent,
Hoe ik hem altijd heb gekend.

Kon iedereen hem maar kennen
En zien zoals ik hem zie,
Die lieve,gevoelige, geweldige jongen die zich uit in zijn poëzie.

Misschien zullen de mensen denken,
Wat is hij anders dan normaal en apart,
Maar dat is juist de jongen waar ik van hou met heel mijn hart.