Als je de deur achter je hebt dicht geslagen
boos bent weg gegaan en
mij de schuld gegeven van alles in je leven wat fout is
vervaag ik in de laaghangende mist
van zelfhaat, imperfectie en een doodsverlangen
en zie ik mezelf wanhopig rennen door de gangen
misschien opzoek naar enige vorm van waardering en liefde
angst omdat ik aan wie dan ook niet wil teniet doen
Als je de straat uit bent gelopen
mijn nieuwe bloemen geen aandacht hebt geschonken
mijn roepen niet willen horen
je hoofd van mij afgeskloten
en daarbij het verleden dat zij samen hadden
terwijl je een toekomst in stapt die ik niet zal vergallen
Terwijl je schelden nog naklinkt in mijn hoofd
en ik alles wat me aan jou doet herinneren stuk gooi
alle zoenen vervloek en schok van de gedachten aan elke aanraking
durf ik niet eens te hopen op een nieuw begin
Ik recht mijn rug
doe alsof er niks is vergaan
geen wegen meer terug
vanaf nu zal ik er alleen voor staan
maar verloren ben ik al zoveel, en enkel herinneringen
zijn dat wat me verteerd vanbinnen
Ik wil het laten gaan
samen met mijn ziel
ik wil niet meer alleen bij de zee staan
ik wil niets
ik wil vergeten
nooit hebben geweten
ik wil vergiftigd worden door mijn eigen bloed
ik wil tegen muren slaan van de pijn, ik weet hoe het moet
Neem me met je me
laat me n iet alleen
laat me verdwalen in de lege ruimtes die je achterlaat
alles, maar geef me niet terug aan de zelfhaat..