Steeds maar weer denken de bodem al te hebben bereikt.
Maar toch steeds dieper blijven zakken.

Je blijft maar door rennen en na elke opstakel te hebben ontwijkt,
kost het je steeds meer moeite de realiteit vast te blijven pakken.

Je ziet niemand meer om je heen.
En je hart heb je weggeven.
Je leeft op een wereld vol mensen .....
je leeft er alleen.

Maar wat is daar het leven..?
Terwijl je tijdsbesef op een punt blijft staan.
En als je dan van dat punt bent weggedreven.
Wat is dan het leven?
Als je het leven beleeft in een waan.

Ergens weet je dat diepte oneindig zal zijn.
beter kan altijd beter.
En pijnlijker kan elk verdriet of elke pijn.

Maar je zal er niet over nadenken.
want het leven is dan maar bedrog of schijn.