Dat was het dan..
Terwijl jullie langzaam een voor een,
bezig zijn mij leven te verlaten,
merk ik dat mijn hart,
steeds meer wordt gevuld met gaten.
Ik mis jullie nu al,
terwijl jullie nog niet eens allemaal vertrokken zijn,
ik voel me zo verdomd alleen,
ik voel me zo ontzettend klein..
Ik dacht verdomt even dat jullie mij ook zagen
als een vriendin, of eventueel als een kleine zus,
maar helaas het is niet zo,
heb ik verkeerd gedacht dus..
Toch blijven jullie zitten,
in het centrum van mij hart,
en misschien ben ikzelf wel degene,
wie dat het meest verward..
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, februari 12, 2002 01:13 |
| Een poosje geleden heb je hier ook al over geschreven. Misschien kun je nu doorvragen tot een antwoord. |
|
| HIAWATHA*: | Dinsdag, februari 12, 2002 00:47 |
| Nee, Marieke....dat was het niet..kop op...hou vol...ik denk aan je..en volg je op deze site....hou je taai...so do I.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Marieke 14 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||