De afdruk van stenen
Opeens lag ze daar
begreep niet wat er gebeurde
gevoelloos zag ze
hoe haar bloed de stenen kleurde
handen omklemden
haar keel, ze spartelde tegen
krachteloos in staat
hemel en aarde te bewegen
opeens bemerkte ze
hoe een sterke hand haar
van de moordenaar scheidde
gevoelloos lag ze daar
met de afdruk van stenen
nog in haar hoofd
haar lichaam en ziel
volkomen verdoofd
greep ze de hand van
de grote onbekende
(voor de man die mij -16 jaar oud in 1970- redde uit moordende handen)
Reacties op dit gedicht
| Corry van Emmerik-Koenekoop: | Vrijdag, juni 01, 2007 21:51 |
| Ha mums, zeker weten! Dank voor je meelevende reactie! Lieve groet van Corry |
|
| mums: | Vrijdag, juni 01, 2007 21:49 |
| en zoiets blijft je bij... wat zul jij die reddende engel dankbaar zijn. liefs mums |
|
| Corry van Emmerik-Koenekoop: | Vrijdag, juni 01, 2007 21:43 |
| Ha appelboom, jij ook dank voor je meelevende reactie! En een lieve groet terug. |
|
| Corry van Emmerik-Koenekoop: | Vrijdag, juni 01, 2007 21:41 |
| Ha Sugartjeuh_x, dank voor je meelevende reactie! Dit soort gebeurtenissen maken inderdaad sprakeloos. Lieve groet terug. |
|
| appelboom: | Vrijdag, juni 01, 2007 17:25 |
| Stilmakend.. Liefs, appelboom |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Corry van Emmerik-Koenekoop | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||