't verloren straatje gevonden...
ik kwam je tegen
in een straat vol onbekenden
herkende ik de straat waarop ik liep
straatnaam: 't verloren straatje
waar mensen zoeken...
omdat ze hun thuis niet kunnen vinden
het staat geschreven in boeken
hoe de mens zichzelf niet beminde
enkel troost zocht bij de voorbijganger
die even bleef staan
en zei dat hij een schrijver was van
"er is geen ontkomen aan"
samen dronken we een glas op een terras
waar slechts een enkeling zat
en begonnen we te beseffen
mens, ik heb je gevonden
...
Reacties op dit gedicht
| fortuna: | Zondag, juni 03, 2007 01:17 |
| als je niet zoekt, vind je... en weet je wat je al die tijd hebt gemist. (Net als Kerima Ellouise zegt) Mooi. Liefs |
|
| kerima ellouise: | Zaterdag, juni 02, 2007 17:38 |
| ...en dan weet je wat je miste en waarnaar je een levenlang zocht...zielsgebonden... ergggggggggg mooi geschreven ! liefs kerima ellouise |
|
| L.Bert: | Zaterdag, juni 02, 2007 15:46 |
| Ja, zo kan het lopen als mensen samenkomen. |
|
| appelboom: | Zaterdag, juni 02, 2007 15:30 |
| Beeldend doordringend mooi verwoord Liefs, fijn weekend, appelboom |
|
| conan: | Zaterdag, juni 02, 2007 13:26 |
| soms als je het meest vertrouwde zoekt, je huis , kom je de vreemde tegen , je vriend.... sterk! groetjes conan*** |
|
| Cybran: | Zaterdag, juni 02, 2007 13:24 |
| Tja, er is idd geen ontkomen aan de leegheid. | |
| Boomblauwtje : | Zaterdag, juni 02, 2007 13:21 |
| mooi geschreven. prettig weekend toegewenst |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Oxygénée | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 02 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||