Maar ze stond niet op...
Het kleine meisje uit de straat zei woonde naast mij
Zei was van buiten vrolijk en spontaan
Maar van binnen, ja van binnen was zij anders
Niemand wist haar grote geheim
Ze mochten het ook niet weten
dan zouden ze haar misschien uitlachen
Thuis werd ze geslagen en geschopt
Door haar vader, als hij weer eens driftig was
Een slag op haar rug met de riem toen hij de krant kwijt was
Een slag in haar gezicht toen ze er wat van zei
Ze werd opgepakt en tegen de muur gegooid
Daarna stond ze weer, en rende huilend naar kamer
Sluit zichzelf de hele avond op
De mensen uit de straat merkten wat op
ze had blauwe plekken, of een bloedneus
maar het zal wel loslopen, er zou vast niks aan de hand zijn
Op een avond kwam het zover
vader was boos, pakte haar op en gooide haar weer tegen de muur
Bleef even wachten, wachtend todat ze op zou staan, en naar haar kamer zou vluchten
Maar ze stond niet meer op...
Rust in vrede, lieve Fatima.
Zei was van buiten vrolijk en spontaan
Maar van binnen, ja van binnen was zij anders
Niemand wist haar grote geheim
Ze mochten het ook niet weten
dan zouden ze haar misschien uitlachen
Thuis werd ze geslagen en geschopt
Door haar vader, als hij weer eens driftig was
Een slag op haar rug met de riem toen hij de krant kwijt was
Een slag in haar gezicht toen ze er wat van zei
Ze werd opgepakt en tegen de muur gegooid
Daarna stond ze weer, en rende huilend naar kamer
Sluit zichzelf de hele avond op
De mensen uit de straat merkten wat op
ze had blauwe plekken, of een bloedneus
maar het zal wel loslopen, er zou vast niks aan de hand zijn
Op een avond kwam het zover
vader was boos, pakte haar op en gooide haar weer tegen de muur
Bleef even wachten, wachtend todat ze op zou staan, en naar haar kamer zou vluchten
Maar ze stond niet meer op...
Rust in vrede, lieve Fatima.
Reacties op dit gedicht
| elise-gevoel-: | Maandag, juli 09, 2007 22:27 |
| wat vreselijk! zulke harteloze mensen zouden niet moeten bestaan! het is afschuwelijk dat iemand zoiets mee heeft gemaakt... heel erg veel sterkte met het verlies. het is onbegrijpbaar. | |
| Lunia: | Donderdag, juni 07, 2007 15:29 |
| hier schrik ik van. wat erg.. het doet me pijn van binnen dat er zulke mensen kunnen bestaan. heel veel sterkte met het verlies liefs Lunia |
|
| anne(18): | Maandag, juni 04, 2007 15:15 |
| *Slik* Onbegrijpelijk toch, dat zoiets kan gebeuren... Liefs anne |
|
| Windwhisper: | Zondag, juni 03, 2007 21:35 |
| Droevig dit heel triest zoiets was eens op tv bij het nieuws zulke mensen zijn geen kinderen waard denk ik dan maar liefs Cobie ben onder de indruk hoor |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens de Graaf | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 03 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||