In de hemel daar schrijven ze geen gedichten
Want ze kunnen daar niet eens verbrand worden
Daarbij krijgen we heel andere inzichten
Bij wat rijstpap zonder porseleinen borden

Het ultieme geluk ligt er vrij te rapen
Voor hen die het evenbeeld op aarde zagen
Zonder met de duivel te hebben geslapen
Die de mens steeds maar naar meer en meer laat vragen

Onze aardse gedachten moeten er zwichten
Voor de tien geboden zonder vreemde horden
Daar op de eindbestemming van onze plichten
Waar groene blaadjes met de oude verdorden

Allen gelijk geen wolven meer ook geen schapen
Waarom moet ik hier dan nog mijn pen verder dragen
Of kan men die engelvleugels nog steeds kapen
Als men iemand met poëzie wil behagen