Zon en vrijheid
Zon en vrijheid.
Geen dag kan zo beginnen
Zo deze dag begon
Dat schiet mij plots te binnen
Toen ik haar zag, de zon.
Vandaag trad zij ons tegemoet
Ongesluierd haar gelaat
Geen waas maar open toet
Waar zij haar eigen keuzes maakt.
Zij straalt die vrijheid op ons af;
Nee, mij verkoop je niet.
Ik kijk haar aan sta paf
Alsof een wonder is geschied.
De strijd duurde reeds veel te lang
Nu sta je daar, aan alles schijt
Zelfs de dood maakte je niet bang,
De Jeane d’Arc van vroeger tijd.
Vrijheid, een onbetaalbaar goed
Te leven onder zon maan en sterren
Daarvoor vecht je als het moet
Klaroengeschal klinkt al van verre.
juni 2007 han janzen
Reacties op dit gedicht
| Lia van der Fluit : | Maandag, juni 04, 2007 17:19 |
| soms moet je blijven knokken,,, I know.. pracht dicht van je meneer Janzen ;-) | |
| remie: | Maandag, juni 04, 2007 15:35 |
| heerlijk ik baad me in weelde, met een boek op schoot...liefs remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: neznaj | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 04 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||