Ze staart en vanuit haar dode blik ontwaakt er iets in mij
De haat jegens de vrouw die voor me staat weer vrij
En middels een lange rij schofferingen voor even verlost
Ze braakt beetje bij beetje botte beweringen uit haar bek
Onmogenlijke opdracht mij te verklaren voor; ik was al gek
Beter dat je al je commentaren even als een pakje post
Ze kibbelt als jonge vogeltjes vrolijk een gapend gat in de lucht
Verwacht een betere reactie van mijn kant dan de diepe zucht
Mijn lijf kan zich niet langer strekken en valt dood als herfstblad
Ze gaat boven op me staan met haar hoge hakken; begint te springen
Als een losgeslagen perforator slaat ze honderden bloedende kringen
in het vel dat van hoongelach verandert tot groot gapend gat