Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Gekwetst
In mijn ogen staan de tranen
heb ik mij dan zo vergist
ik hield van jou als van een zusje
dacht dat je dat wel wist
Zusjes kunnen elkaar kwetsen
toch is er iets wat hen verbind
probeerde je alleen te helpen
was ik dan zo ziende blind
Nu ben je boos en ongelukkig
zoek je onbewust een zondebok
als ik je bel om even te kletsen
voel ik alleen een diepe wrok
Ik zal je niet meer lastigvallen
de echte schuldige leeft niet meer
pas als je verwerkt hebt wat
je jeugd vergalde dan bel ik
misschien wel weer
Reacties op dit gedicht
m@rj@n vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
m@rj@n
Gecontroleerd door:
Marina
Gepubliceerd op:
05 juni 2007
Thema's:
[Verdriet]
[Delen]