losgelaten
We waren één geheel...
talloze stukken..
Allebei een deel.
Een deel van een hart wat niet wou lukken.
Onze handen waren gevlochten in elkaar.
onze vingers wat het stevig vast deed drukken.
Onze liefde voelde zo eerlijk en zo waar,
onze leugens bleven we van elkaar plukken.
Nu zijn we niets meer dan elkaars vijanden.
Proberen we elkaar maar steeds meer te haten.
Losgelaten zijn onze handen.
Alleen gelaten.
En nu gevangen tussen 4 betonnen wanden.
talloze stukken..
Allebei een deel.
Een deel van een hart wat niet wou lukken.
Onze handen waren gevlochten in elkaar.
onze vingers wat het stevig vast deed drukken.
Onze liefde voelde zo eerlijk en zo waar,
onze leugens bleven we van elkaar plukken.
Nu zijn we niets meer dan elkaars vijanden.
Proberen we elkaar maar steeds meer te haten.
Losgelaten zijn onze handen.
Alleen gelaten.
En nu gevangen tussen 4 betonnen wanden.
Reacties op dit gedicht
| gedichtenlady: | Zondag, mei 12, 2013 12:22 |
| Verder schrijven, meis ;) ik vind dit heel goed :D Groetjes Raissa xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: WatchingMe! |  
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 05 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||