MIJN LIEVE KLEINE
Mijn lieve kleine
Ze kijken altijd,
vangen ogen
met hun blik,
vertederen gevoel
dat tastbaar wordt,
met handen
die ze pakken.
Ze dwingen je
te reageren
met het beste
wat je hebt.
Ze lokken
met geluiden
naar je lach.
Ze vragen alles
wat je kan.
Je aandacht
en je concentratie.
Ze groeien op.
Het klein verdwijnt,
als veel te snel,
ons evenbeeld
verschijnt.
Mijn lieve kleine,
blijf nog even bij me.
WIL MELKER
27/09/2000
Ze kijken altijd,
vangen ogen
met hun blik,
vertederen gevoel
dat tastbaar wordt,
met handen
die ze pakken.
Ze dwingen je
te reageren
met het beste
wat je hebt.
Ze lokken
met geluiden
naar je lach.
Ze vragen alles
wat je kan.
Je aandacht
en je concentratie.
Ze groeien op.
Het klein verdwijnt,
als veel te snel,
ons evenbeeld
verschijnt.
Mijn lieve kleine,
blijf nog even bij me.
WIL MELKER
27/09/2000
Reacties op dit gedicht
| Zeeroosje: | Donderdag, augustus 09, 2001 12:14 |
| Ze worden veel te snel groot Wil! Het gaat eigenlijk voorbij zonder dat je er stil bij staat! Een mooi gedicht. Vele lieve groetjes |
|
| car: | Woensdag, september 27, 2000 14:43 |
| hoi wil, heel lief dit gedicht......en jee ja wat gaat de tijd snel als ik naar me eigen *kleintjes* kijk.. kan het ff niet laten hoor wil...toch weer een afscheid..een einde.het klein zijn vrdwijnt. liefs car |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wil | 
|
|
| Gecontroleerd door: schaapje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||