Depressie
Het geluk verschrompeld
het wordt somber en koud van binnen
ik weet dat ik iets moet doen
maar niet waar te beginnen
Gedachten malen door mijn hoofd
de dagen worden eenzaam een lang
zonder reden voel ik mij verdrietig en verward
de chaos in mij maakt mij bang
Zelfs tussen familie en vrienden
voelt het alsof ik van de zijlijn kijk
ik beleef het wel mee maar ben geen deel
de spiegel laat zien dat ik niet op mezelf lijk
Het gevoel is vlak en vermoeid
alles verliest zijn waarde
Het is zoals Prins Claus eens zei:
"Een depressie is de hel op aarde!"
het wordt somber en koud van binnen
ik weet dat ik iets moet doen
maar niet waar te beginnen
Gedachten malen door mijn hoofd
de dagen worden eenzaam een lang
zonder reden voel ik mij verdrietig en verward
de chaos in mij maakt mij bang
Zelfs tussen familie en vrienden
voelt het alsof ik van de zijlijn kijk
ik beleef het wel mee maar ben geen deel
de spiegel laat zien dat ik niet op mezelf lijk
Het gevoel is vlak en vermoeid
alles verliest zijn waarde
Het is zoals Prins Claus eens zei:
"Een depressie is de hel op aarde!"
Reacties op dit gedicht
| Dark-Angely: | Maandag, juni 11, 2007 21:54 |
| ik weet wat je bedoelt mooi geschreven hard maar de waarheid niet alles is rozengeur en manenschijn je geraakt er wel dor! X sterkte |
|
| Lonely Dark Angel: | Donderdag, juni 07, 2007 12:20 |
| Doorzetten en dan kom je er wel. Je bent sterk genoeg. Ik weet het is moeilijk om door de depressie heen te komen. Ik ken het gevoel zeer zeker. Maar ook de mooie momenten mag je niet vergeten. Probeer van het leven te genieten. -xxx- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Peet* | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 06 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||