Groot verdriet
Groot verdriet
Genadeld aan de grond
stonden we daar
keek naar mijn vriendin
zij weer naar haar
Verteller des onheils
schoenen als lood
kind van veertien
vindt moeder dood
Boem!
Beng!
slapen hoeft niet meer
42 jaar en zo n schat van een vrouw
het jeugdwerk was haar leven en kracht
kinderenogen vragen, waarom, o waarom
dag vrouw, dag,
rust zacht
Genadeld aan de grond
stonden we daar
keek naar mijn vriendin
zij weer naar haar
Verteller des onheils
schoenen als lood
kind van veertien
vindt moeder dood
Boem!
Beng!
slapen hoeft niet meer
42 jaar en zo n schat van een vrouw
het jeugdwerk was haar leven en kracht
kinderenogen vragen, waarom, o waarom
dag vrouw, dag,
rust zacht
Over dit gedicht
| Auteur: Cora (ZIJ) |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||