Hommage aan onze burgemeester Daniël Termont
Zo hoorde ik het van oud en jong recht al uit de mond
Wijl hij reeds verkozen was net voor de verkiezingen
En hij geen nood meer had aan nutteloze lezingen

Hij beloofde niets onmiddellijk en ook niets terstond
Maar alles bleek een feit bij de volgende morgenstond
Toen ik dacht er te ontwaken als bij een aardbeving
Lag Gent plots als in een sprookjesachtige omgeving

Eindelijk zag iemand dat ware armoede bestond
Dat het niet het geld was die mensenharten aaneenbond
Maar liefde, en begrip gedeeld zonder eigen mening
In die noodgedwongen veelvuldige samenleving

De fiere Vlaamse leeuw voelde zich plots niet meer gewond
Opeens stond er daar een burgemeester die hem verstond
Iemand die handelde al naar onze wetgeving
Want ook ik gaf hem zes gentenaars zonder aarzeling