Je hebt me zo vaak
met je ogen gevangen,
met je stilzwijgen gemarteld
en me vervolgens
met je woorden vermoord.
Telkens weer
heb ik mezelf begraven
onder spijt,
verwarring
en schuldgevoel.
Ik heb het je telkens weer vergeven,
je steeds opnieuw opgezocht.
Me verontschuldigd voor dingen
die nooit mijn schuld waren.
Mezelf voor jou op de tweede plaats gezet.
Maar ik ben sterker nu,
ik heb mezelf gevonden
en jou aan de deur gezet.
Mezelf voor het eerst weer
op de eerste plaats gezet.
Ik ben eindelijk weer gelukkig
en vrij om mezelf te zijn.
Ik heb jouw ketens van me afgeworpen
om buiten in de regen te dansen
en verder te gaan.
Voor het eerst in maanden
lach ik weer luidop.
Voor het eerst in maanden
slaap ik weer rustig.
En voor het eerst in jaren
ben ik blij met wie ik ben.