Als de zee roept
de toekomst aan het golvend zilt
daar waar schelpen verdwalen in het zand
waar de meeuw zijn honger schreeuwt
daar waar mijn sporen al eerder zijn getrokken
laat cirkels elkaar omringen
in verbond van herkenning
voelend verstaan
wat woorden niet kunnen verklaren
zee en woud
voel de trilling van de harp die roept
daar waar de misthoorn zwijgt
en het licht zijn ronde draait
zien hoe de horizon de zon verzwelgt
zwijgend rond een avond maal
toekomst verdwaal niet
ik smeed het ijzer in komende realiteit
Wim
***-****