Mijn rug ontbloot
Mijn rug ontbloot,
voel de striemen komen.
Je bent verblind
door woede en haat.
Je bent teleurgesteld
je dromen ontnomen.
Ik was je prooi
het makkelijkst te vangen.
Je reageert je af op mij
je dochter,je eigen vlees.
Dat maakt mij des te banger.
De striemen beginnen te bloeden,
het weerhoud je niet.
De tranen komen,stromen
maar ook ik heb trots
en zorg dat je me tranen niet ziet.
Je schreeuwt,gilt onverstaanbaar
Slaat door, genadeloos
De woede weerkaatst op mijn rug,
je denkt je bent onverslaanbaar.
Ik laat je gaan en dan komt hij,
ik draai me om en vecht terug.
Dan is het donker,
jullie hebben gewonnen.
Blauw,pijn en stuk gemaakt.
De plekken zijn geheeld,
littekens zijn gebleven
Opgevoed door haat
nijd, verdriet en pijn
Liefde weinig gegeven
maar ondanks dat alles
zal ik nooit het zelfde zijn.
Dit is al een ouder gedicht van mij.... geschreven in 2004
Reacties op dit gedicht
| Code-Y: | Maandag, juni 11, 2007 14:29 |
| shocking.... no really.. shocking... groeien in nijd, haat... en vooral zonder liefde kan je verscheuren... GBU.... Code-Y |
|
| Cora (ZIJ): | Maandag, juni 11, 2007 12:57 |
| Heftig, respect heb ik voor je, | |
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Maandag, juni 11, 2007 12:53 |
| beladen | |
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Maandag, juni 11, 2007 12:53 |
| een zwaar belladen verleden maar in mooie woorden vertaald liefs Ria |
|
| Alie Hoogenboezem-de Vries: | Maandag, juni 11, 2007 12:24 |
| als dit jouw verleden is...dan is dat behoorlijk heftig geweest. toi toi, Alie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Chantie_25 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||