Ode!
Organische dauw ontmoet ik,
In het centrum van wat leven heet.
Golvend zoals grapefruit,
De schoonheid des luchten.
Je vervult me
En overspoelt mij met de zee.
De ongelimiteerde lucht,
Het tempo en ruimte,
Kleuren de zee golven wit.
Bevattend de oranje moeder aarde.
De zons grootste verspilling.
In harmony zoveel gaven en talenten.
Verschijnen vogels in de mooiste dromen.
En de zee, de zee, verspreidt zijn kostbare aroma in,
Gezangen van het zilte nat.
En ondertussen aanrakend het water,
Tussen gevechten van hoop en wanhoop.
Raken we de zee van hoop.
En de golven vertellen ferm,
Alles zal worden vervuld.
Marousia 2007 juni.
Reacties op dit gedicht
| ben.k: | Maandag, juni 11, 2007 22:48 |
| bedankt voor je reaktie , en was benieuwd hoe jij iets verwoordt, bij deze zeer mooi vr gr ben |
|
| Klaes: | Maandag, juni 11, 2007 21:40 |
| een pracht ode leafs/klaes |
|
| Oxygénée: | Maandag, juni 11, 2007 19:49 |
| die eerste twee zinnen zijn magisch! en in t geheel maakt ''t een golfachtig geheel...goed hoor! liefs, oxy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marousia |  
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 11 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||