Ik mag toch zeggen hoe ongelukkig i
Ik mag toch zeggen hoe ongelukkig ik was
Aan allen die niet zijn afkomen op ons feest
Zij waarvan ik niet eens een mail of kaartje las
Terwijl ik hun afwezigheid nooit had gevreesd
Het bracht mij wat droefheid te pas of ten onpas
Omdat die paar echte vrienden niet zijn geweest
Makkers die ik kende van uit de eerste klas
Of mensen die mij gebruikten als een trekbeest
Zo voel ik mij beland tussen de vuile was
Niet boos maar met het hartje uit het lijf gefreesd
Als lag ik door alle goedheid in die koelkas
Waar men zonder zon zijn tranen kristalig leest
De armoede loopt nu gekleed met mooie das
Dom voelt de zwakke zich opeens zo sterk gepeesd
Dat hij zelfs niet kwam tot mij voor een gratis glas
Daar waar ik alles nog eens vierde met hun geest
Aan allen die niet zijn afkomen op ons feest
Zij waarvan ik niet eens een mail of kaartje las
Terwijl ik hun afwezigheid nooit had gevreesd
Het bracht mij wat droefheid te pas of ten onpas
Omdat die paar echte vrienden niet zijn geweest
Makkers die ik kende van uit de eerste klas
Of mensen die mij gebruikten als een trekbeest
Zo voel ik mij beland tussen de vuile was
Niet boos maar met het hartje uit het lijf gefreesd
Als lag ik door alle goedheid in die koelkas
Waar men zonder zon zijn tranen kristalig leest
De armoede loopt nu gekleed met mooie das
Dom voelt de zwakke zich opeens zo sterk gepeesd
Dat hij zelfs niet kwam tot mij voor een gratis glas
Daar waar ik alles nog eens vierde met hun geest
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij*: | Woensdag, juni 13, 2007 11:33 |
| Dat mag.. feest? waar? :) | |
| ela: | Woensdag, juni 13, 2007 09:58 |
| Troost je , dit is allom bekent Maar nu heb jij meer drank om je te troosten. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||