De diepte!
De diepte!
Als een druppel,
Strekt jouw blad naar het water.
De drang vol verlangen,
Je oneindige diepte te mogen aanschouwen.
Eigenlijk wil ik je kennen.
Maar rustig kabbelend laat ik jou voortstromen,
Op het ritme der wind.
Het verlangen laat ik voor wat het is,
Wellicht keer ik terug in een nieuw leven.
Tot die tijd, blijf ik je kind van het water.
Marousia
Reacties op dit gedicht
| juweeltje: | Donderdag, juni 14, 2007 22:36 |
| echt heel mooi en trouwens nog bedankt voor je reactie xxx manuela | |
| switi lobi: | Donderdag, juni 14, 2007 21:37 |
| Wat mooi... Liefsliefs, switi lobi |
|
| lommert: | Donderdag, juni 14, 2007 21:06 |
| ja, dit is echt mooi.....graag gelezen willem |
|
| Ludy: | Donderdag, juni 14, 2007 21:01 |
| Klinkt jong en zuiver! Liefs, Ludy |
|
| ela: | Donderdag, juni 14, 2007 19:26 |
| Elk kind is een druppel die strekt naar het leven, het kennen is voor later. Laat het kabbelend groeien tot een nieuw leven ela |
|
| Hilly N: | Donderdag, juni 14, 2007 09:04 |
| Wonderschoon. lieve groet, Hilly |
|
| Windwhisper: | Donderdag, juni 14, 2007 07:49 |
| Blijf ik de kind van het water... ik hang aan je lippen Liefs Cobie Goede morgen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marousia |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||