De Dom van Utrecht
Terwijl ik naar de top stijg,
De ene voet voor de andere.
Het is een lange weg,
Maar daar is niets aan te veranderen.
Als je dan eindelijk boven bent,
Dan ben je heel tevreden,
Je kan ze niet meer zien,
Al die (piep)traptreden!
Je denkt dan aan een zin,
Die Caesar ooit verzon;
"Veni, Vidi,Vici",
Ik kwam, ik zag, ik overwon!
Maar nu weer naar beneden.....
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Donderdag, juni 14, 2007 07:22 |
| Ja dat herken ik...heb die trap ook eens belopen...pfffttt de tocht naar beneden...het opzij moeten want de klimmers moesten ook passeren...ik deed het ook in groningen de Martinitoren en in Delft... Nou je bent een kei hoor Met bewondereing gelezen Liefs Cobie Kuzzz goede morgen |
|
| Artifex: | Donderdag, juni 14, 2007 07:09 |
| :) Liefs, Artifex. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Poemetje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||