doe het maar even
tranen zetten op papier
beschrijven van je groot verdriet
het geeft troost en kracht en warmte
maar de echte tranen vallen niet
wie wil ze zien en wat wil jij
doorgaan, met het echte leven
huilen, doe je stil, alleen
maar die kans, die wordt niet vaak gegeven
verdriet is moeilijk kwijt te raken
zoeken naar moois, om te verzachten
het lichaam pikt dat altijd niet
en op kwaaltjes kun je wachten
als je op vakantie wilt
pak een gids , kruis eentje aan
maar wil je weer jezelf vinden
heb je een lange weg te gaan
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Dinsdag, juni 19, 2007 00:19 |
| Dikke kussss voor jou en op de fototjes... Liefsliefs, switi lobi |
|
| K@trien: | Maandag, juni 18, 2007 23:53 |
| De weg is immens lang en misschien ... soms ... af en toe niet haalbaar ... maar dan toch weer het proberen waard ! De ene dag is de andere niet zeker als je moet dragen ... je verdriet ! Sterkte ! Liefs K@trien |
|
| xCatharina: | Maandag, juni 18, 2007 15:25 |
| Mooi gedichtje. Je hebt gelijk,het leven gaat niet altijd zoals je het wil. Kus & Veel liefs Catharina |
|
| dreadqueen: | Zondag, juni 17, 2007 09:52 |
| Er zullen altijd momenten zijn dat het moeilijker gaat en dan besef je weer dat je ze dicht bij je hebt ook al lijkt ze soms heel ver weg.Ze zal er altijd zijn in je hart waar ze een heel speciale plaats ingenomen heeft en voor altijd gekoesterd blijft.Dikke warme knuf en veel sterkte. | |
| sb lavandula: | Donderdag, juni 14, 2007 21:44 |
| heel mooi gedicht, liefs hans | |
| Marousia: | Donderdag, juni 14, 2007 20:42 |
| Prachtig, treffend geschreven. Liefs van Marousia | |
| ninodepino: | Donderdag, juni 14, 2007 19:59 |
| veelzeggend & to the point, met begrip geschreven! liefs, nino. |
|
| red one: | Donderdag, juni 14, 2007 19:41 |
| mooi mums en je hebt helemaal gelijk.... thnx voor je symphatieke reactie op mn gedicht.. ach ja een poging tot :) knuff |
|
| ela: | Donderdag, juni 14, 2007 19:10 |
| Het waarom weet je niet. Het hoe heb je meegemaakt. De slag aachteraf blijft zinderen. Mar weet dat niemand ooit wil verhinderen dat verderleven onmogelijk zou worden. Nog veel moois toegewenst. ela |
|
| fran92: | Donderdag, juni 14, 2007 17:15 |
| ja meid dat is zeker waar... dikke knuff voor jou! liefs fran92 |
|
| Cora (ZIJ): | Donderdag, juni 14, 2007 16:34 |
| Prachtig Roelie, jij, lief persoon, ik ben trots op je, schouders laat je niet snel hangen, liefs, |
|
| Will Hanssen: | Donderdag, juni 14, 2007 15:34 |
| Wat mooi geschreven mums. Ik was gisteren nog op jouw prachtige site, maar kwam er niet aan toe om wat in het gastenboek te schrijven. Liefs, Will |
|
| Quando: | Donderdag, juni 14, 2007 14:57 |
Gelijk heb je wel.. |
|
| fortuna: | Donderdag, juni 14, 2007 14:55 |
| een stille overdenking; heel wijs en vanuit je gevoel geschreven. Super, mams Liefs |
|
| kerima ellouise: | Donderdag, juni 14, 2007 12:52 |
| echte tranen binnenin...hun weg zoekend...veroorzakend...doorheen de tijd ...om te verzachten... mooi geschreven Mums en stil gelezen ! liefs kerima ellouise |
|
| Hilly N: | Donderdag, juni 14, 2007 10:38 |
| Je bent dapper. Dikke kus, Hilly |
|
| vivika: | Donderdag, juni 14, 2007 09:42 |
| *stil* dikke troostknuffel | |
| lommert: | Donderdag, juni 14, 2007 08:57 |
| heb ik net gelachen en daar is ook weer de werkelijkheid...tja , het gaat samen... van het ene op het andere moment is er weer dat inner-denken..en je bent zo moedig kus willem ;) |
|
| Corry van Emmerik-Koenekoop: | Donderdag, juni 14, 2007 08:54 |
| Lieve mums, zelfs verdriet zet jij prachtig om in woorden! Je hebt er een fan bij. Lieve groet van Corry |
|
| Jannie Hoogendam: | Donderdag, juni 14, 2007 08:42 |
| Lieve Mums, jouw tranen staan op papier en meid, je bent zo''n dapper mens...ik neem m''n petje af voor jou... Het grote gemis, dat is het, is en gaat nooit weg.Maar jij zoekt er wel een weg in en dat zijn je prachtig roerende gedichten... knuffel en kus Jannie |
|
| Saudade: | Donderdag, juni 14, 2007 08:13 |
| Ook al is het moeiljk om te huilen, je kunt wel wat van je verdriet kwijt in je mooie gedichten. Wij lezen ze en leven met je mee! dikke knuf, Marianne |
|
| Windwhisper: | Donderdag, juni 14, 2007 06:57 |
| Ja Mums...je zegt het op de juiste wijze, je eigen weg vinden na zo''n groot verlies...dat is niet zo gemakkelijk hoor Liefs Cobie en huilen mag... Dikke kuzzz |
|
| Artifex: | Donderdag, juni 14, 2007 06:40 |
| Helemaal waar en zo knap en mooi neergezet... Liefs, Artifex. |
|
| Annemieke van der Ven: | Donderdag, juni 14, 2007 05:56 |
| Mooi Mums ...... en ja een lange weg waarbij je jezelf steeds tegenkomt... liefs... |
|
| Poemetje: | Donderdag, juni 14, 2007 03:50 |
| Hier ben ik even stil van....prachtig! Liefs, Poemetje |
|
| DrieGeetjes: | Donderdag, juni 14, 2007 01:26 |
| ;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: mums | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||