is het wel zo erg?
Paar jaar geleden ben ik aangerand,en dat heeft me echt veel emotionele pijn gegeven.
Wou geen vrienden meer hebben kortom ik wou niet meer leven.
Heb er al een paar keer over gesproken gehad met diegene die me dat heeft aangedaan.
Maar hij lijkt het niet te verstaan.
Hij weet dat het fout was maar begrijpt niet dat ik er nog van afzie.
Hij vindt dat ik het veel te erg inzie.
En misschien is dat wel zo maar ik kan er niets aan doen,
op zwakken momenten voel ik nog steeds zijn handen en gezoen.
Ik zie me zelf daar nog liggen schreeuwen om hulp.
En zijn handen die mijn borsten bijna kneedde tot pulp.
Ik voel nog altijd de tranen en ik voel mezelf nog altijd naar adem snakken.
Ik hoor zijn smerige stem wanneer hij zegt ik ga je pakken.
Maar is het echt wel erg,
of is het teveel dat ik nu wegberg?
Het deed me gisteren zoveel pijn toen hij er zo licht over ging en zei dat ik niet in het verleden moet leven.
Snapt hij nu echt niet wat pijn hij me heeft gegeven?
Of heeft hij gelijk wanneer hij zegt dat ik overdrijf?
Ik weet het echt niet ik weet alleen dat ik dit met tranen in mijn ogen schrijf
Wou geen vrienden meer hebben kortom ik wou niet meer leven.
Heb er al een paar keer over gesproken gehad met diegene die me dat heeft aangedaan.
Maar hij lijkt het niet te verstaan.
Hij weet dat het fout was maar begrijpt niet dat ik er nog van afzie.
Hij vindt dat ik het veel te erg inzie.
En misschien is dat wel zo maar ik kan er niets aan doen,
op zwakken momenten voel ik nog steeds zijn handen en gezoen.
Ik zie me zelf daar nog liggen schreeuwen om hulp.
En zijn handen die mijn borsten bijna kneedde tot pulp.
Ik voel nog altijd de tranen en ik voel mezelf nog altijd naar adem snakken.
Ik hoor zijn smerige stem wanneer hij zegt ik ga je pakken.
Maar is het echt wel erg,
of is het teveel dat ik nu wegberg?
Het deed me gisteren zoveel pijn toen hij er zo licht over ging en zei dat ik niet in het verleden moet leven.
Snapt hij nu echt niet wat pijn hij me heeft gegeven?
Of heeft hij gelijk wanneer hij zegt dat ik overdrijf?
Ik weet het echt niet ik weet alleen dat ik dit met tranen in mijn ogen schrijf
Reacties op dit gedicht
| ~ ChaOS ~: | Maandag, juli 16, 2007 10:49 |
| ... Sjonge wat een klootzak.. Ik kan echt niet begrijpen dat een mens daar licht over kan doen.. Dat is toch wel ongeveer 1 van de ergste dingen die je kan gebeuren.. Aftuigen die lul... Mooi geschreven btw.. |
|
| *broken angel*: | Donderdag, juni 21, 2007 21:18 |
| oej :( zo erg onverstaanbaar éh waarom zo iemand doet en die toont dan nog geen spijt! ogrr.. kom daar zot van :( sterkte.. als je wil prate.. |
|
| like to love you as friend: | Vrijdag, juni 15, 2007 14:24 |
| je moet niet leven in het verleden maar ook niet in de toekomst je moet je leven laten gaan zoals het gaat... het goeie komt en gaat en wat je hier schrijft echt het is lichtn f*cking klote en die mens is harteloos... xxxflokexxx |
|
| **irmani**: | Donderdag, juni 14, 2007 20:10 |
| Wat een klootzak. Wat een enorme enorme lul die dat niet begrijpt! Je moet inderdaad niet leven in het verleden, maar een herinnering is ook iets dat in het heden meeleeft. Zeker als het een traumatiserende herinnering is. Laat je niet doen hoor meis, je hebt het volste recht je hierdoor te laten gaan. Maar pak jezelf weer op he :). Veel liefs, xx |
|
| LittleWrighter: | Donderdag, juni 14, 2007 19:18 |
| je overdrijft niet! aanranding is vreselijk, als het je blijft achtervolgen moet je hulp zoeken! succes ! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Br0ken | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||