Stilstaande tijd!

De klok tikt gestaag naar midden nacht.

Donker een alleen gevoel samen met mijn klok,

maakt zich van mij meester.

Ik en die verdomde klok.

Hij bonkt vandaag, zo lijkt.

Opgejaagd als wild is mijn tijd.

Tikkend  gestaag naar het einde.

Maar wanneer.

Soms is die klok onzeker, alsof hij opnieuw

moet worden gevoed, mijn klok.

Ongemerkt en razendsnel lijkt mijn leven te zijn.

Samen met mijn klok, die vadertje tijd herbergt.

Waarom laat mijn klok me vandaag niet met rust.

Hij is een en al onrust.

Opgejaagd en razendsnel  lijk ik vandaag te moeten leven.

Samen met vadertje tijd, immers ik weet niet

hoeveel tijd door mijn klok mij is gegeven.

Mijn klok de onrust in mijn leven.

Immers hij stond stil voor heel even.

Marousia 2006, juli.