Dichter worden.
Mijn leven is een martelgang
Ik zit boordevol verdriet,
Het overvalt mij, ik ben bang
Maar waarvoor ik weet het niet.
Ik wil mij laven aan de dood
Met hem een spel nog spelen
Vecht niet voor het aardse brood
Maar wil mijn zorgen met hem delen.
Martelende onzekerheid is wat leeft.
Doen ja of wordt het toch doen niet
Er is niemand die nog om mij geeft
Dat is wat het leven mij nog biedt.
Helaas, je leeft maar eenmaal in je leven
Zoals ook de dood je eenmaal is gezind
Dus wacht ik liever nog maar even
Tot ik een ander klankbord vind.
Ik zoek de dodenakker, het is april,
De maan verlicht mijn pad, ’t is koud.
Plots zie ik een tekst, sta stil,
Verrassend door zijn eenvoud.
Wat ik hoor is rust er wordt gefluisterd.
Op deze steen zet ik mij neer
En weet hier wordt naar mij geluisterd.
Oh ja, ik vergeet één belangrijk fenomeen;
Een ideaal is in mij geworden,
Voor mijn leven is het een bouwsteen:
Eerst wil ik een dichter worden.
han janzen. 04-06-’07