Nooit meer wachten op secondes,
en de tijd die ons nog rest.
Nooit meer zien hoe jij en ik,
ten onder gaan aan ons succes.
Voor even maar,
weer in je zachte, sterke armen.
Niet te hoeven denken aan de uren,
die mijn ziel lijken te verwarmen.
Nooit meer de minuten hoeven tellen.
Ik ben van jou, jij bent mijn.
Nooit meer afscheid te hoeven nemen.
Zou dat soms onmogelijk zijn?