Engelen!
Engelen!
Twee of drie keer had ik je lief,
Voor ik je gezicht zag en je naam kende.
Zo in een stem, in een vormeloze vlam.
Engelen raken ons en bieden bescherming.
In stilte waar je zou gaan of komen.
Zo’n glorieus niets, dat ik zag.
Maar sinds mijn ziel liefde is in een kind.
Neemt het schimmen van vlees,
Is er niets wat ik kan doen.
Meer subtiel dan een ouder is.
Zou liefde niet moeten zijn,
Tot lichaam verheven.
Voor wie je bent en wie,
Vraag ik om liefde en nu
Het lichaam veronderstel ik,
Herstelt het oog, de lippen, en de wenkbrauw,
De engel heeft eindelijk een gezicht.
Liefs van Marousia
Reacties op dit gedicht
| Marousia: | Zaterdag, juni 16, 2007 21:41 |
| Zal eens kijken wat ik hier aan kan doen Maya de bij. :-) fijn weekende meis. | |
| Marousia: | Zaterdag, juni 16, 2007 21:40 |
| Ach Lex, je kan het ook muggenziften noemen. hahahaha liefs van Marousia | |
| Free@Bird: | Zaterdag, juni 16, 2007 21:39 |
| mooi schrijven dit! liefs, kerima |
|
| lexx: | Zaterdag, juni 16, 2007 21:11 |
| exclamatietekens bedoelt ze ! Over zeiksnorren gesproken :) |
|
| MayadeBij*: | Zaterdag, juni 16, 2007 21:06 |
| okay komt de oeverloze zeiksnor weer aanzetten met nodeloos commentaar: maar ik vind de uitroeptekens achter je titels nogal storend.. tja.. | |
| Klaes: | Zaterdag, juni 16, 2007 19:38 |
| meer dan prachtig met engelengeduld leafs/klaes |
|
| red one: | Zaterdag, juni 16, 2007 19:31 |
| mooi verwoord!! liefs, redje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marousia |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||