Voor mijn Pap. (Môrge Post!)
Ze vroeg hem of hij koffie wilde,
Hij accepteerde, het was koud en hij rilde.
De keuken was warm , de koffie rook,
Ze stookte de kachel wat op met de pook.
Hij merkte,
Dat hij begon te gapen,
Maar de plicht riep,
Hij mocht niet gaan slapen.
Ze zag al gauw dat hij toch was ingedut.
Hij had zijn hoofd met zijn handen gestut.
Ach, laat hem maar even begaan,
Het is toch wel een zware baan.
Een hele fijne Vaderdag, Pa!
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Zondag, juni 17, 2007 08:58 |
| spreekt | |
| lommert: | Zondag, juni 17, 2007 08:58 |
| hier spreek houden van uit;) liefs willem |
|
| roosjerood: | Zondag, juni 17, 2007 08:51 |
| heel lief vaderdag gedicht | |
| Windwhisper: | Zondag, juni 17, 2007 08:39 |
| Lief dit vaderdag gedicht Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Poemetje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||