De poeet!
De poeet
Mijn poetisch kind,
Ik wil dat je met mij zingt.
Weet niet meer wat ik met mijn tijd en daden,
Zou moeten doen.
Mijn kosmische spel is gespeeld.
De enige transcedent die ik was.
Het immense universum die ik ben.
Ik ben de bloem van mijn ziel en mijn eeuwigheid.
En ben het fragante hart,
Van mijn eigen onschuld.
Marousia 2007, juni
Reacties op dit gedicht
| Fari Sohi: | Zaterdag, november 24, 2007 08:42 |
| Zo mooi dit Marousia, zo teder en lief. | |
| kerima ellouise: | Maandag, juni 18, 2007 14:24 |
| mooi ! ...ik ben de bloem van mijn ziel en mijn eeuwigheid ! liefs kerima ellouise |
|
| Klaes: | Maandag, juni 18, 2007 13:30 |
| dit staat.. leafs/klaes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marousia |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 18 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||