(Dit gedicht gaat over mijn nieuwe vriend waar ik nu voor tijdelijk bij woon, hij is 22 en onwijs lief maar heeft alleen een probleem; alcohol...)

Waarom kon ik me vriend nou niet helpen met zijn alcohol probleem?
Hij is toch geen alcohollist zijn aantal biertjes per dag is toch niet zo extreem?
Maar ik houd mezelf alleen maar voor de gek.
Want hij is een heel stuk geminderd alleen hij heeft het nog steeds moeilijk met een beetje alcohol gebrek.

Neemt hij één biertje wilt hij gelijk meer en meer.
Elke keer als hij drinkt doet het me zeer.
Hij ziet zelf ook wel dat het niet goed zit.
Hij begon erzelf over om hulp te zoeken maar dat vind ik dik shit!

Ik heb gegeven wat ik geven kon.
Ik dacht echt dat ik het van zijn alcohol won.
Maar het is te belangrijk voor hem.
Bij hem bestaat erop alcohol geen rem.

Ik houd zoveel van hem en ben zo trots dat hij uitzichzelf hulp gaat zoeken.
Maar toch het liefst zou ik de hele wereld willen vervloeken.
Het doet me zoveel pijn dat het zover gekomen is.
En dat allemaal door een vroegere gebeurtenis.

Van het blowverslaving is hij door mij afgekomen waarom van dit dan niet?!
Het doet me allemaal zoveel verdriet.
Ik heb gegeven wat ik kon maar ook voor mij is het op.
Nu geef ik het uithanden en hopelijk zegd hij over 36 dagen zelf tegen alcohol stop.

Ik was het laatst zelfs zo zat dat ik zelf begon te drinken het kon me niets meer schelen als hij zich zou bezuipen.
Hij mocht van mij zien hoe het is als je iemand kapot ziet gaan dan zal hij vanzelf wel afdruipen.
Maar het is niet goed van me geweest ik had hem moeten blijven steunen.
Hij zou op mij moeten kunnen blijven leunen.

Hoe kan ik hem verbieden te drinken als ik zelf bezopen op de grond zat.
En toch hij hield zich aan de afspraak al is bier voor hem een grote een schat.
Hij drinkt nu twee liter per dag inplaats van zes.
Maar als ik hier niet wonen zou zat hij allang aan een tien liter fles.

Ik hoop dat hij beter word en zal hem altijd helpen en blijven steunen.
En nu zal ik er wel voor zorgen dat hij op me kan blijven leunen.
Vanavond gaan we het verhaal blowen en drinken afsluiten.
We gaan ons voor de laatste keer volzuipen en blowen dus ik ga nu naar buiten.
Dan maar hopen dit nooit meer voor de tweede keer te hoeven doen.
Dan hopen dat hij zijn wens geen alcohollist meer te zijn kan voldoen.