Straks ga ik...
Straks ga ik...
Straks ga ik naar zee
en neem mijn vlinders mee.
Ze zijn vandaag voor mij
en straks laat ik ze vrij.
Ze waren toch al bijna dood
Leven is te groot.
De gedachten maakt me heel erg blij.
Aan zee, laat ik ze vrij.
Daarna ga ik bij mezelf naar binnen.
Om aan het nieuwe te beginnen.
Nu giert het onbekende er doorheen.
Met zoveel en heel alleen.
Trix Harkema
Reacties op dit gedicht
| xCatharina: | Maandag, juni 18, 2007 14:38 |
| Heerlijk! Een dagje zee (= Jammer woon ik te ver weg )= |
|
| xCatharina: | Maandag, juni 18, 2007 13:46 |
| Dat zal je wel goed doen (: Kus, en veel liefs Catharina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Trix | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 18 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||