koffie met suiker en melk
zoveel schaduwen op mijn muren
probeer ze te vangen maar lukt niet
zag vanmorgen een glimlach op je gezicht
heb ook die lach proberen te vangen
wou het in mijn kopje koffie zien te krijgen
maar je raad het al
ook dat lukte me niet
dus roer ik mijn koffie met suiker en melk door
zonder die warme glimlach van jou
terwijl die schaduwen maar blijven spoken
op mijn geel geworden muren
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Maandag, juni 18, 2007 22:45 |
| zo is het er en zo is het weg, een spook noemen we dat, het laat een leegte achter, unheimisch, mooi geschreven, groetjes, nino. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||