*Het is eigenlijk al een best oud gedicht, was ik kwijt..*
Als jij er niet meer bent,
Is het net of niemand me kent.
Een leeg gevoel,
Zonder levensdoel.
Door jou was er een begin,
Door jou had het zin.
Mijn maatje is weg,
Alleen door die stomme uitleg.
Uitleg die niet belangrijk was,
Maar dat ontdek ik nu pas.
Aan wie moet ik nu alles vertellen?
Niemand die ik kan bellen.
Jij ging,
Ik spring.
Spring in een gat,
Waar jij eerst altijd zat.
Ik zal nooit vergeten,
Dat wij daar hebben gezeten.
Je vertelde me een geheim iets,
Ik zei zelf helemaal niets.
Je zat maar te vertellen,
Ik kon het me voorstellen.
Toen je even stil bleef,
Ging je hoofd een beetje scheef.
Je zat maar te staren,
En kon niks aan mij verklaren…